تنگه هرمز

تنگه‌ٔ هرمز آبراهی است که دریای عمان را به خلیج فارس (دریای پارس) می‌پیوندد.

نام هرمز بنا بر منابع تاریخی در قدیم «هورموغ» بوده که در گویش بومی لارستانی به معنای نخل است. از سویی این واژه می تواند از ترکیب هور+موغ (موغستان) به معنی آبراهه موغستان (ایالت قدیم جنوب ایران یا میناب کنونی)ساخته شده باشد. برخی نیز کلمه هرمز (هورمز) را برگرفته از لغت اهورامزدا می دانند. تنگهٔ هرمز به لحاظ گذر دادن بیش از چهل درصد از نفت خام مصرفی جهان تنگه بسیار مهمی است. و قوس آن رو به شمال و به‌طرف درون فلات ایران قرار دارد و در نتیجه بیشترین خط ساحلی آن در راستای کرانه‌های ایران قرار گرفته‌است.

ژرفای تنگه هرمز به دلیل شیب تند کف آن از قسمت شمال به جنوب متغیر است، به طوری که نزدیکی جزیره لارک، در حدود ۳۶ متر و در ساحل جنوبی نزدیک شبه جزیره مسندم ۱۸۰ متر است. عرض این تنگه در کمترین فاصله 34 کیلومتر می باشد. این تنگه در طول تاریخ محل زد و خورد بسیاری از پادشاهان ایران همچون نادرشاه و شاه عباس و محمدرضا پهلوی با کشورهای دیگر همچون اسپانیائی‌ها، پرتغالی‌ها، امیران ایرانی محلی و این اواخر شیوخ عرب بوده است.