نظر بزرگان درباره امام شافعی(رح)

ارسال شده توسط بریار از کرمانشاه
۱-ابوبکر حمید: “امام شافعی(رح) رئیس فقهاست”.
۲-امام احمد بن حنبل(رح): “امام شافعی(رح) در چهار مورد؛ لغت، اختلاف مردم، معانی و فقه فیلسوف است”.
۳-سفیان‌ ثوری: “امام شافعی(رح) افضل اهل زمانش می‌باشد”.
۴-یحیی‌ بن سعید قطان: “از امام شافعی(رح) داناتر و فقیه‌تر ندیده‌ام”.
۵-ابوایوب سوید رملی: “تا امام شافعی(رح) را ندیدم خود را زنده نیافتم”.
۶-عبدالرحمن بن مهدی، درباره رساله امام شافعی(رح) گفته: “این، کلام جوانی داناست”.
۷-محمد بن عبدالحکم: “اگر امام شافعی(رح) نبود نمی‌توانستم جواب کسی را بدهم، زیرا آنچه می‌دانم از اوست. خدایش بیامرزد، او به من قیاس یاد داد. وی صاحب سنت، اثر، فضل، خیر، عقل صحیح و نیز راه‌گشا بود”.
۸-داود بن علی ظاهری: “در امام شافعی(رح) فضایلی بود، که همه آنها در شخص واحدی وجود ندارد. از جمله؛ شرف و نسب، صحت دین، عقیده راسخ، ایثار، آگاهی به درستی و نادرستی حدیث ناسخ و منسوخ، به خاطر داشتن کتاب و سنت، شرح حال خلفا و تألیفات خوب.
۹-و هر گاه از ابن عیینه سؤالی راجع به تفسیر و فتوا می‌شد می‌گفت: “از شافعی بپرسید”.

اخلاق و صفات امام شافعی(رح)

ارسال شده توسط بریار از کرمانشاه

امام شافعی(رح) از صدای گیرائی برخوردار بود به طوری که هنگام تلاوت قرآن شنوندگان را به گریه می انداخته است.
از لحاظ لباس صرفه جوئی به خرج می داد وی در طب صاحب نظر بوده و در تیراندازی هم مهارت داشته؛ حاضر جواب بوده و از عقل و درک فوق العاده بهره مند بوده؛ در بحث بیشتر به کلیات تمایل داشت تا به امور جزئی؛ از نیروی بیان و فصاحت و ایمان محکم و قوت قلب برخوردار بوده به طوری که ابن راهویه او را خطیب العلما نامیده است. امام شافعی(رح) هیچ گاه در رای و نظر خویش تعصب به خرج نمی داد اگر رای صحیح تری از رای اولی که داده بود به نظرش می رسید به آن عمل می نمود و از اولی صرفنظر می کرد.وی در صدور حکم همواره رضای خدا را بر رضایت خویشان و دوستان ترجیح می داد.

به

روابط اجتماعی از دیدگاه امام شافعی 0رح)

روابط اجتماعی از دیدگاه امام شافعی(رح)

ارسال شده توسط بریار از کرمانشاه

امام شافعی(رح): با مردم گرانمایه همنشینی کن تا با کرامت و بزرگواری زندگی کنی و با افراد فرومایه همنشینی مکن که تو را به رذالت و پستی نسبت میدهند.
امام شافعی(رح):کسی که برای تو سخن چینی کند به ضدّ تو نیز سخن چینی میکند، و کسی که سخن دیگران را برای تو بیاورد سخن تو را نیز برای دیگران میبرد، و کسی که اگر او را از خود راضی کردی تورا به صفاتی ستایش کند که در تو نباشد، یقیناً اگر او را از خود ناراضی کردی تو را به عیب هایی مذمّت کند که در تو نباشد.

ابن حیّان در صحیح خود گفته است که در کتاب مدبّر بحث کرده ایم که امام شافعی(رح) سه سخن منحصر بفرد را بر زبان رانده، یعنی هیچ کس قبل و بعد از او هیچ کدام از این سخن ها را نگفته است و آن سخنان عبارتند از:
۱- هرگاه برایتان روشن شد که حدیثی صحیح است به آن عمل نمائید و قول مرا ترک کنید.
۲- من با هیچ کسی بحث و مناظره نداشته ام که دوست داشته باشم او اشتباه کرده باشد.
۳-دوست داشتم که مردم این کتابها را بیاموزند (و علوم و معارف را از آنها دریافت نمایند) و آن کتابها را به من نسبت ندهند.
امام شافعی(رح) به بویطی گفت: من این کتابها را تألیف کرده ام و از هیچ تلاش و کوششی هم درباره آنها کوتاهی نکرده ام و با این حال حتماً غلط و اشتباهاتی در آنها وجود دارد زیرا خداوند متعال در کتاب خود فرموده است:« و اگر قرآن از طرف غیر خدا می بود شما در آن خلاف و ضد و نقیض های زیادی می یافتید» پس در این کتابهایم هر قولی را یافتید که مخالف کتاب و سنّت بود من از آن قول پشیمانم و از آن برگشته ام.

منبع: تجزیه و تحلیل زندگانی امام شافعی(رح)

توفیق داشتن صیام وقیام درماه مبارک رمضان

رمضان ماه صیام وقیام می آیدخدا کند که توفیق صیام وقیام این ماه مبارک را داشته باشیم

ارسال شده توسط رویال از تهران

این دهان ب‍‍ستی دهان‍‍ی باز ش‍‍د//تا خورن‍‍دهٔ لق‍‍مه‌های راز ش‍‍د// لب فروب‍‍ند از طعام و از شراب//سوی خوان آسمانی ک‍‍ن شتاب//گر تو ای‍‍ن ان‍‍بان ز نان خالی کن‍‍ی//پر ز گوهرهای اج‍‍لالی کن‍‍ی//طفل جان از شیر شی‍‍طان باز ک‍‍ن//بعد از آن‍‍ش با مل‍‍ک انباز ک‍‍ن//چ‍‍ند خوردی چرب و شی‍‍ری‍‍ن از طعام//امتحان ک‍‍ن چ‍‍ند روزی در صیام//چ‍‍ند شب‌ها خواب را گ‍‍شت‍‍ی اسی‍‍ر//یک شب‍‍ی بی‍‍دار ش‍‍و دول‍‍ت بگی‍‍ر//

رمضان فصل متقی شدن می آید: تقوایی که جایگاه والا و مقام پربرکت و اساس دین و گنج گران بها ، و گوهر نایاب،و خیر زیاد ، روزی بزرگوارانه، کامیابی بزرگ وغنیمت فراوان ، و دست مایه ی عظیم ،است تا صلاح وفلاح یابیم.خدایا توفیق مان ده با صیام وقیام در این ماه مبارک متقی گردیم…
رمضان می آید فصل تغذیه جان و بهترین فصل احیای دل است: ، امام شافعی-رحمه الله- می فرماید:”بسیار عجیب است که مردم برای کسی گریه می کنند که جسدش مرده است، اما برای کسی گریه نمی کنند که قلبش مرده است”.خدا کند که در این ماه ، خستگی از جانهای خسته از هجران و دوری برود، و غفلت از چشمان غفلت زده مان ، با آب هشیاری وبیداری شسته شود ، گوشها با نوای قرآن نواخته گردد//قرآن شمس دل صاحب دلان است//دل صاحب دلان را روح وجان است //قرآن پند است و عبرت هو شمند را//قرآن سر مایه ای هر دو جهان است
رمضان ماه خوشحالی واقعی روزه داران می آید : پیامبر اکرم – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ یَفْرَحُهُمَا «روزه دار، دو بار خوشحال می شود: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ یکی، هنگامی که افطار می کند شاد می شود(وَإِذَا لَقِیَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ». (بخارى :۱۹۰۴) و دیگری، زمانی که با پرودگارش ملاقات می نماید، از روزه اش شادمان می شود».

رمضان فصل گشوده شدن درهای بهشت می آید.. خدا کند که دل دیوار ما پر از پنجره گردد بسوی باغهای بهشت ، و نسیم دل انگیز بهشت روی آرامش اندیشه ی ما رقص کند ، (إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّهِ(بخاری)با آمدن رمضان درهای بهشت گشوده می شود.
رمضان فصل آمرزش از گناهان می آید: خدا کند که غمها و دلتنگیها از گناهان گذشته، در ره خانه ی ما گم گردند ، و دلها از هر چه سیاهی است رهایی یابند مهربانی های آن مهربان ومهرورز ،ما را دریابند (مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إِیمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ)هر کس ماه رمضان را از روی ایمان و برای حصول اجر و پاداش، روزه بگیرد، گناهان گذشته اش، آمرزیده می شوند.

رمضان فصل صلح و آشتی با خدا وخلق خدا می آید:خدا کند که دشمنی ها در بین مسلمانان جای خود را به دوستی ها دهند ، دشنامها جای خود را به سلامها بخشند…روایت است که رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: « «الصِّیَامُ جُنَّهٌ روزه، سپری (در برابر آتش دورخ) است. فَلا یَرْفُثْ روزه دار نباید ناسزا بگوید وَلا یَجْهَلْ و نبایدعمل جاهلانه انجام دهد. وَإِنِ امْرُؤٌ قَاتَلَهُ أَوْ شَاتَمَهُ فَلْیَقُلْ اگر کسی با او درگیر شود و یا به وی ناسزا گوید، درجوابش بگوید:: إِنِّی صَائِمٌ مَرَّتَیْنِ من روزه دار هستم، من روزه دار هستم.

رمضان ماه امید می آید: خدا کند که بذر امید در دشت دلها جوانه زند ،امید به آمرزیده شدن وامید به عفو وبخشش الهی و امید مخصوصا جوانان دختر وپسر به زندگی و فردایی بهتر ..همه از جنس امید بخوانیم غزلی ، و به یلدای زمستانی و تنهایی هم ، یک بغل عاطفۀ گرم امید ، به مهمانی دلها ببریم..
رمضان ماه قشنگی ها وزیباییها می آید خدا کند که بفهمیم قشنگی ساعتی که در کنارهم هستیم و قدر یکدیگر را بدانیم چه که ممکن است چنین ساعتی دوباره هرگز برنگردد …قدر این لحظه که در دوری هم می رانیم ، و بدانیم که راز این رود حیات ، که به سرچشمه نمیگردد باز..
رمضان ماه نیکوکاری می آید: خدا کند که مزۀ خوبی را، بچشانیم به کام دلها ، باز تجربه ای بکنیم،شستن اشک از چشم ، بردن غم از دل ، همدلی کردن را.
رمضان ماه خداحافظی با تیرگی ها می آید: خدا کند که، باورهای تیره شسته شوند،و بفهمیم که ، دل ما منزل تاریکی نیست ، اخم بر چهره بسی نازیباست ، بهترین واژه همان لبخند است ، که ز لبهای همه دور شده است..
رمضان ماه انسانیت می آید خدا کند که به انگشت نخی بربندیم ، تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم…
رمضان ماه شعور می آید : خدا کند که شعار ، جای خود را به شعوری بدهد ، تا چراغی گردد دست اندیشه مان…
رمضان ماه دیدن خود در آیینه قرآن می آید :خدا کند که ببینیم در آیینه ی قرآن ، صورت خسته ی این انسان را ، شبح تار امانت داران…
رمضان ماه قرب به بارگاه الهی می آید:خدا کند که ، جامه ی امید وتقوا را…به تن حسرت خود بپوشانیم…
رمضان ماه خوب زندگی کردن می آید خدا کند که لمس کنیم ، کریمانه زندگی کردن در سایه ی دل انگیز خدایی را ، چه که زیستن در آن لذتبخش و وصف ناشدنی است…تا بفهمیم که زندگی آن نیست که برای ما غیرقابل تحمل باشد و جایگاهمان پایین تر از زندگی چهارپایان قرار گیرد….
رمضان می آید خدا کند که میان خود و آن چیزهایی که ، خدا کرده حرام، پرده و مانعی ایجاد کنیم..تا خداوند ما را چنان ببیند که خود دستور داده است… و هرگز به آن چه از آن نهی کرده، اقدام نکنیم.
رمضان می آید خدا کند که ترس از صاحب جلال و شکوه، عمل به قرآن، قناعت به اندک و آمادگی برای روز رفتن و رخت بربستن از این منزلگه داشته باشیم…
رمضان می آید خدا کند که شارژ شویم.. و ۱۱ماه دیگر را نیز کمر همت برای طاعت خدا بندیم و در حلال و حرام و دوری از لغزش و ترس و خشیت از خداوند بزرگ دقت کنیم …
رمضان می آید خدا کند که بتوانیم به مراتب یقین برسیم، و توشه ی دلها و روحها را دراین یکماه ذخیره کنیم تادر بقیه ماهها وروزهای سال، از آن تغذیه کنیم، و نیرو بگیریم، و در راه وصال و رهایی بر آن تکیه کنیم. گناه را کنار بگذاریم، هم کوچک و ناچیز آن و هم بزرگ، مانند کسی عمل کنیم که در زمینی پر از خار راه می رود، با پرهیز گام بر می دارد، از آن چه می بیند، حذر می کند./ هیچ گناه کوچکی را ناچیز مپنداریم، چه که کوهها از سنگریزه تشکیل شده اند.
رمضان می آید خدا کند که از روزی که به سوی خدا باز می گردیم بترسیم» یعنی از این روز و اتفاقات آن بترسیم، «و از آن روزی که عذابش فراگیر است».
رمضان می آید خدا کند که آنچه را که اهمیت ندارد رها کنیم و به چیزی که مهم است روی آوریم، تا به درجه ی متقین دست یابیم.

رمضان می آید خدا کند که شاخ و برگها و میوه های رنگارنگ درخت وجودمان : مهربانی، وفاداری، راستگویی، عدالت، ورع، بخشش، سخاوتمندی وآرامش و اطمینان قلبی باشد… اگر به هر گونه اعمال زشتی آلوده گشتیم، ناراحت و متأسف شود، و خالصانه و مخلصانه برای زدودن زنگار آن به سوی خدا روی آوریم وبه او پناه ببریم وخواستار بخشش و مغفرت شویم. اگر حالتهای ناپسند و شیطانی بر ما چیره شد، هرگز آرام و قرار نگیریم، مگر از آن احوال بیرون رفته و با توبه و استغفار خواستار رهایی و جبران مافات شویم رمضان می آیدکه تا خدا را بیشتر از هر چیز دیگر دوست بداریم، همیشه مراقبت و عنایت خدا به انسان را به دل دریابیم، از عواقب گناه و معصیت آگاه باشیم، یاد بگیریم چگونه در برابر هوای نفس ایستادگی کنیم و بر آن چیره شویم، نیرنگها، فریبها و وسوسه های شیطان را بشناسیم، و احساس کنیم

رمضان می آیدکه اندیشه ها و افکارمان را اصلاح کنیم، از فکر معصیت و شر بپرهیزیم، از آن به شدت دوری کنیم، این کار ممکن است برایمان سخت و دردناک باشد، ولی نباید فراموش کرد که چشم پوشی و کنترل نفس از تجاوز به محدوده ی حرام آسان نیست، اما آسایش و لذت بی مثال سرای جاوید را به ارمغان می آورد…أنتَ فـی دار شتات … فَتَأهّب لشتاتـک…وَاجعل الدّنیا کَیَوم … صُمتَهُ عَن شهواتک…واجعل الفطرَ عندالله … فـی یـوم وَفاتـک شما اکنون در سرای آشفتگی و پریشانی هستید، پس پریشانی و درماندگی خویش را دریابید! تمام دنیا را مثل یک روز فرض کنید که روزه گرفته اید و از شهوتها دوری کرده اید! و تنها در هنگام رسیدن به خدا در سرآغاز مرگ روزه اتان را باز کنید!

رمضان می آید خدا کند که در آن یادبگیریم که اگر زن همسایه بیرون بیاید، چشم فرو ببندیم تا به خانه اش برود..
رمضان می آید خدا کند که تصمیم بگیریم دیگر دراین ماه وبعدازاین ماه زبانمان هرگز به دروغ نچرخد: رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «مَنْ لَمْ یَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَیْسَ لِلَّهِ حَاجَهٌ فِی أَنْ یَدَعَ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ».(بخارى)«هرکس که دروغ گویی و عمل به مقتضای آن را ترک نکند، خداوند نیازی ندارد که او خوردن و نوشیدن را ترک کند».
قبل از آنکه ماه خدا برسد ، ما نگاهی به دل خستۀ خود اندازیم ، قفل دل به دست خود باز کنیم ، پیش از آنکه به پیمانۀ دل باده کنیم ، همگی بزداییم ، زنگ پیمانه ی دل را ، با توبه و استغفار ، چه که دلها با گناه سنگ شده… خاطر دریایی مان خشکیده …

اللهم بلّغنا وإیاکم رمضان وافتح لنا أبواب الْجِنَانِ وأغلق عنا أبواب النیران و وفقنا لتلاوه القرآن اناء اللیل وأطراف النهار..آمین

برگرفته از خطبه نماز جمعه اهل سنت صادقیه تهران(۱۵ خرداد ۱۳۹۴،استاد عزیز بابایی)

چکونه بخ استقبال ازرمضان برویم

چگونه به استقبال از رمضان برویم

ارسال شده توسط عبدلرحمن از بلوچستان

رمضان مهمان بسیار عزیزی است؛ هر سال چند روز شمرده شده‌ای به نزد ما می‌آید و در بین دیگر ماه‌ها همانند یوسف در میان برادرانش می‌باشد. پس باید قدرش را بدانیم و آن‌چنان که شایسته‌ی آن است برای استقبالش آماده‌ باشیم. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لأَعَدُّوا لَهُ عُدَّهً﴾ [توبه: ۴۶]؛ اگر می‌خواستند بیرون روند، توشه و ساز و برگ آن را آماده می‌کردند.
لذا آنچه در پی می‌آید، جرقه‌های نورانی‌ای جهت آماده‌گیری برای ماه مبارک رمضان هستند:

۱ـ شوق و اشتیاق رمضان:
در دل محبوب‌ترین فرد زندگیت را تصور کن که یازده ماه دوری، به تو خبر رسیده که چند روز بعد می‌آید، چه قدر مشتاق دیدارش هستی؟!

۲ـ اظهار شادمانی:
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ﴾ [یونس: ۵۸]؛ بگو: به فضل و رحمت خدا (به همین نه چیز دیگر) باید مردمان شادمان شوند؛ این بهتر از چیزهائی است که گرد می آورند.
پس خوشحالی نسبت به طاعات و موسم‌های خیرات، جزئی از محبت خداوند متعال است؛ مردم نیک به فضل خدا نسبت به خود که عمرشان را طولانی کرد و آنان را به روزه‌ی رمضان و شب‌زنده‌داری‌هایش رساند، خوشحال می‌شوند.

۳ـ دعا:
سلف صالح با دعا به استقبال ماه مبارک رمضان می‌رفتند و چنین دعا می‌کردند: اللهم بلغنا رمضان، اللهم سلمنا رمضان وسلم رمضان لنا و تسلمه منا متقبلاً؛ خدایا ما را به رمضان برسان و ما را تا ماه رمضان سالم نگه‌دار و رمضان را به سلامت به ما برسان و آن را از ما قبول شده بپذیر.

۴ـ قلب‌ها در میان امید و یأس نسبت به وصول رمضان هستند:
همگی مسافریم؛ بعضی در میان راه از سفر باز می‌مانند و بعضی به مقصد می‌رسند. آیا ما به ماه مبارک رمضان می‌رسیم یا عمرمان کوتاه می‌شود همان‌طوری که نسبت به برادران و خواهرانی که سال گذشته با ما روزه بودند و طناب عمرشان از هم گسس و دیگر نمی‌توانند سال جاری را روزه بگیرند؟

۵ـ عزم راستین:
رمضان یک فرصت است و فرصت اگر از دست برود، گاهی دگر باره برنمی‌گردد؛ پس عزمت را چنان راسخ کن که روزه‌ات با روزه‌های سالهای پیش فرق داشته باشد و با خود بگو: اگر خدا در ماه رمضان به من فرصتی دوباره بخشید، روزه‌ی خداحافظی‌ام را خواهم گرفت. و به نفست بگو: خداوند ماه‌های رمضان زیادی را به من فرصت داد، اما از من خیر زیادی فوت شد، اگر سال جاری به من فرصت دهد، می‌بیند که من چه کار خواهم کرد. و به نفست بگو: امسال تو را به بارگاه پروردگارم عرضه خواهم کرد، آیا تو را قبول می‌کند و یا رد خواهی شد.
صداقت، در عزم راستین است؛ خداوند متعال می‌فرماید: ﴿مِنْ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلاً﴾ [الأحزاب: ۲۳]؛ در میان مؤمنان مردانی هستند که با خدا در پیمانی که با او بسته‌اند، راست بوده‌اند. برخی پیمان خود را بسر برده‌اند و برخی نیز در انتظاراند. آنان هیچ گونه تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده‌اند.

۶ـ توبه:
چگونه در زمین شوره‌زار کشت می‌کنی، باید خاک دلت را قبل از فصل کاشت پاک کنی و آن را با آب توبه و تگرگ انابت و ژاله‌ی استغفار شستشو بدهی. اللهم اغسلنی بالماء والثلج والبرد؛ بار الها! مرا با آب و برف و ژاله بشوی.
قلب‌ها محل نظر پروردگار نسبت به بنده هستند؛ آیا دوست داری که خدا به قلبت بنگرد و در آن آلودگی شرک، چرک گناه، پلیدی کینه، حسد، فریب و دیگر گناهان مهلک را ببیند؟!
الله تعالى می‌فرماید: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَهً نَصُوحاً عَسَى رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهَارُ یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ﴾ [التحریم: ۸]؛ ای مؤمنان! به درگاه خدا برگردید و توبه‌ی خالصانه‌ای بکنید‌، شاید پروردگارتان گناهانتان را محو نماید و بزداید و شما را به باغ‌های بهشتی داخل گرداند که از زیر آن رودبارها روان است. این کار در روزی خواهد بود که خداوند پیغمبر و کسانی را که با او ایمان آورده اند، خوار و سبک نمی دارد. نور ایشان پیشاپیش و سوی راستشان در حرکت است؛ می گویند : پروردگارا ! نور ما را کامل گردان و ما را ببخشای، چرا که تو بر هر چیزی بس توانائی.

۷ـ علم قبل از عمل:
چه‌قدر نیکی‌هایی بودند که از دست رفتند و چه‌قدر اعمالی بودند که به سبب نادانی برباد شدند! پس باید بنشینیم و قبل از روزه گرفتن، چیزی از فضایل، احکام و آداب روزه را فرا گیریم. رسول خدا صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ» [رواه ابن ماجه]؛ یاد گرفتن علم بر هر مسلمان فرض است.

۸ـ بالا بردن سطح آمادگی:
کسی وارد معرکه می‌شود که امید پیروزی را دارد و کسی که برای آزمونی می‌رود که آرزوی موفقیت را در آن دارد، آن‌چنان آمادگی‌ای می‌گیرد که آرزوی پیروزی و قبولی را می‌کرد.
ما به استقبال ماهی می‌رویم که در آن درجات بالا می‌روند و به ثواب نیکی‌ها افزوده و بدی‌ها زدوده می‌شوند و انسان‌ها از آتش جهنم رهایی می‌یابند. پس بر ما لازم است که آمادگی خود را نسبت به پایبندی بر نمازهای جماعت و پشت سر آن خواندن نمازهای سنت و نوافل، شب‌زنده‌داری، یاد خدا و دیگر طاعات بالا ببریم.

۹ـ در شعبان هم زیاد روزه بگیریم:
روزه‌ی شعبان مانند سنت پیش از رمضان است و این روزه تمرینی برای نفس و دلیلی بر محبت و اشتیاق برای روزه است تا این‌که رمضان بیاد؛ در آن هنگام نفس از روزه گرفتن لذت می‌برد نه این‌که روزه‌ی رمضان برایش دردآور باشد. پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم در ماه شعبان زیاد روزه می‌گرفت، بلکه اکثر ماه شعبان را روزه بود همان‌طور که در حدیث اسامه بن زید رضی الله عنه آمده است که در این باره از پیامبر صلی الله علیه وسلم پرسید، آن حضرت صلی الله علیه وسلم جواب دادند: «ذٰلِکَ شَهْرٌ یَغْفُلُ النَّاسُ عَنْهُ بَیْنَ رَجَبٍ وَرَمَضَانَ وَهُوَ شَهْرٌ تُرْفَعُ فِیهِ الأَعْمَالُ إِلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ فَأُحِبُّ أَنْ یُرْفَعَ عَمَلِی وَأَنَا صَائِمٌ» [رواه النسائی]؛ این ماهی است در میان رجب و رمضان که بسیاری از مردم از آن غافل‌اند و در این ماه، اعمال به سوی پروردگار جهانیان برده می‌شوند، پس من دوست دارم عملم در حالی به نزد پرودگارم برود که روزه باشم.

۱۰ـ رام کردن حواس:
– زبانت مثل درنده است، اگر آن را رها کنی، تو را می‌درد؛ پس آن را با ذکر، استغفار و تلاوت قرآن رام کن و آن را از لغویات، غیبت، سخن‌چینی، مسخره و شوخی ناجایز باز دار.
– چشمت را اگر حفاظت نکنی، خیانت می‌کند، پس نگاهت را پایین بگیر و از نگاه حرام به فیلم، تلویزیون، مجلات و در راه‌ها پرهیز کن.
– شکمت را از حرام حفاظت کن و در خورد و نوشت به دنبال رزق حلال باش.
– پاهایت را به رفتار متواضعانه عادت ده و در زمین با تکبر و غرور راه نرو و حذر کن از این‌که به محل‌های فساد بروی. بیش‌ترین گام‌هایت را به سوی مساجد و دروس علمی سوق بده.
– سر را و آن‌چه در سر است و شکم و محتویاتش را حفاظت کن و مرگ و پوسیدگی را یاد کن.

۱۱ـ مشغله‌ات را کمتر کن:
انسان در ماه رمضان کارهایی دارد که از آن‌ها بی‌نیاز نیست؛ مانند خرید احتیاجات منزل از آب، غذا و پوشاک، و این‌ها فرصت زیادی را از ما در ماه رمضان می‌گیرد و وقت گران‌بها و بی‌بدیل را ضایع می‌کنند. چه خوب است که هر یک از ما احتیاجات منزلی‌اش را ـ اگر می‌تواند ـ قبل از رمضان به وفور تهیه نماید تا در رمضان با فراغت قلب به عبادت بپردازد.
چنین نباشد که یکی در حال نماز و دیگری مشغول به برنج و روغن باشد!
دیگری نماز تراویح را به خاطر خرید لباس فرزندانش ترک کند!
و دیگری ساعاتی را در صف‌ها بگذراند! و این چنین وقت‌های گران‌بها به هدر برود که انسان در این معامله دچار چه ورشکستگی فاحشی می‌شود!

۱۲ـ اهدافت را تعیین و خط مشیت را مشخص کن:
– در ماه رمضان چه اهدافی داری؟
“بخشش گناهانم ـ آزادی از آتش جهنم ـ دخول بهشت از دروازه‌ی ریان ـ …”
– برای رسیدن به این اهداف، چه وسیله‌ای داری؟
برای تحقق هر هدف بزرگی، وسایلی لازم است؛ وسایل تو جهت تحقق اهدافت چیست؟
– آیا این اهداف و این وسایل را نوشته‌ای؟
– آیا خط مشی‌ای برای ماه رمضان وضع کرده‌ای؟

۱۳ـ قضایی‌هایت را به جا بیاور، چرا که وقت تنگ است:
آیا روزه‌ی قضایی از سال گذشته داری؟ اگر داری، عجله کن که وقت تنگ است؛ چرا که هر کس قضا را تا رمضان به تأخیر بیندازد، اگر معذور نباشد بر او [نزد برخی ائمه] قضا و فدیه [هر دو] لازم است.

۱۴ـ برای رمضانت ذخیره‌ای داشته باش:
بعضی از مردم پول زیادی را جهت خرید غذاهای گران‌قیمت برای ماه رمضان ذخیره می‌کنند تا این‌که ماه رمضان را ماه خورد و نوش و برآوردن خواهش‌های نفسانی بگردانند و آن را ماه تبذیر و اسراف قرار دهند!!
تو چنین مباش؛ ولی پولت را ذخیره کن تا آن را در ماه رمضان صدقه بدهی. «کَانَ رَسُولُ اللهِ -صلى الله علیه وسلم- أَجْوَدَ النَّاسِ، وَکَانَ أَجْوَدُ مَا یَکُونُ فِی رَمَضَانَ» [متفق علیه]؛ پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم سخی‌ترین مردم بود و بیش‌ترین سخاوتش در ماه رمضان بود.
– ذخیره‌ای داشته باش تا روزه‌داری را افطاری دهی تا ثواب دو رمضان به تو برسد یا دو روزه‌دار را افطاری بده تا ثواب سه رمضان به تو برسد و همین‌طور….
رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ فَطَّرَ صَائِمًا کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ غَیْرَ أَنَّهُ لا یَنْقُصُ مِنْ أَجْرِ الصَّائِمِ شَیْئًا» [رواه الترمذی]؛ هر کس روزه‌داری را افطاری دهد به او ثواب همان روزه‌دار می‌رسد، البته از ثواب‌های آن روزه‌دار چیزی کم نمی‌شود.
– ذخیره‌ای داشته باش تا در ماه رمضان، عمره‌ای به جا آوری. رسول الله صلى الله علیه وسلم فرمودند: «عُمْرَهً فِی رَمَضَانَ تَقْضِی حَجَّهً مَعِی» [متفق علیه]؛ یک عمره در ماه رمضان به اندازه‌ی حج به همراهی من ثواب دارد.

۱۵ـ تو مسافری، توشه‌ات کجاست؟
از هم اکنون توشه‌ی روزه‌دار را آماده کن و در آن بگذار:
(۱) مصحف قرآن کریم؛ زیرا ماه رمضان، ماه قرآن است، پس باید در آن حفظ‌هایت را ورد کنی، به صورت قرائت ورد داشته باشی، در آن تدبر نمایی. مصحف در مسجد، خانه، محل کار و رفت و آمدت همراه تو باشد.
(۲) مسواک؛ مسواک پاکی دهان و سبب رضایت پروردگار است؛ تو قبل از وضو، وقت نماز، وقت تلاوت قرآن، هنگام بیداری از خواب و نزد اجتماع با برادران ایمانی به آن نیاز داری و در ماه رمضان چه قبل از زوال و چه بعد از زوال استفاده از مسواک اشکالی ندارد.
(۳) عطر؛ همانا عطر بدن را بانشاط می‌کند و ملاقات‌ها را بهتر و دوستان را خوش‌حال می‌گرداند. از دنیای ما خوش‌بویی و زنان محبوب پیامبر صلی الله علیه وسلم بودند.
(۴) خرما؛ زیرا افطار باید با خرمای تازه و یا خشک و به صورت وتر باشد، اگر کسی نیافت، با آب افطار نماید. حضرت انس بن مالک رضی الله عنه می‌گوید: «کَانَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم یُفْطِرُ عَلَى رُطَبَاتٍ قَبْلَ أَنْ یُصَلیَ فَإِنْ لَمْ تَکُنْ رُطَبَاتٌ فَتَمَرَاتٌ فَإِنْ لَمْ یَکُنْ تَمَرَاتٌ حَسَا حَسَوَاتٍ مِنْ مَاءٍ» [رواه أبو داود والترمذی]؛ پیامبر صلی الله علیه وسلم قبل از این‌که به نماز برخیزد، با چند عدد خرما افطار می‌کرد و اگر خرما نبود، چند جرعه آب می‌نوشید.

اللهم بلّغنا رمضان؛ خدایا! ما را به ماه رمضان برسان.

منبع:سنت آنلاین