روستای مسن | شهرها و روستاهای جزیره	29 خرداد 1393
این روستا در بخش شهاب و درجاده ساحلی جنوبی جزیره که از طرف شرق تا سوزا 5 کیلومتر وتا قشم 42 کیلومتر فاصله دارد کلمه مِسِن در عربی به معنی تکه سنگ سیاه که معمولا از این سنگ برای تیز کردن کارد یا شمشیر استفاده می کردند اگر به این سنگ ربط دهیم این سنگ ها کنار کوه کلات مسن به وفور یافت می شود.
|بازدید:37 | | ادامه مطلب...



جزیره نشینان قشم چگونه به خانه بخت می روند؟ | شهرها و روستاهای جزیره	23 خرداد 1393
تصاویری از مراسم عروسی محلی در روستای گیاهدان جزیره قشم
|بازدید:65 | | ادامه مطلب...



روستای رمکان | شهرها و روستاهای جزیره	15 خرداد 1393
روستای رَمکان یکی از روستاهای آباد توابع بخش مرکزی شهرستان قشم در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران است. روستای رمکان در ۲۸ کیلومتری جنوب غرب شهر قشم واقع شده‌است. این دهستان تقریاً در وسط جزیره قشم قرار دارد. گویند که کلمهٔ «رَمکَان» مَخَفِف کلمهٔ ( رَمَگان ) است. بمعنای «رَمهَ» (گله) ،...
|بازدید:61 | | ادامه مطلب...

سنت ها وآداب روزه

سنت ها و آداب روزه

روزه دارای مستحبات و سنتهای است که رعایت آنها برای روزه دار مستحب است:

1- سحری خوردن: حضرت انس رضی الله عنه از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت می کند که می فرماید: «سحری بخورید زیرا که در سحری خوردن برکت است».(متفق علیه)

٭ این سنت با لقمه ای نان و یا جرعه ای آب تحقیق میابد.

ابو سعید خدری رضی الله عنه می گوید رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: «سحری خوردن برکت است. پس ان را ترک نکنید. اگر چه با نوشیدن جرعه ای آب باشد. زیرا خداوند و فرشتگانش برکسانی که سحری می خورند درود می فرستند». (رواه احمد)

٭به تاخیر انداختن سحری مستحب است حضرت زید بن ثابت رضی الله عنه می فرماید: «ما همراه پیامبر صلی الله علیه وسلم سحری خوردیم سپس برا ی نماز صبح بر خاستیم.(از زید پرسیده شد) فاصله زمانی بین اذان و سحری چقدر بود؟ فرمود: به اندازه تلاوت 50 آیه بود». (رواه البخاری)

 2- تعجیل در افطار پس از اینکه غروب آفتاب محقق گردید مستحب است که روزه دار در افطار نمودن عجله و شتاب نماید. زیرا رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرموده است: «مردم پیوسته در خیر و خوبی هستند تا زمانی که در افطار تعجیل و شتاب می نمایند». (متفق علیه)

3- با رطب یا خرما افطار کردن و اگر میسر نبود با آب و در صورتی که آب در دسترس نداشته باشد با هر چیز حلالی که میسر شود افطار کند.

رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده است: «هرگاه یکی از شما خواست افطار کند. پس بوسیله خرما افطار کند زیرا که برکت است. و اگر خرما نیابد آنگاه با آب افطار نماید زیرا آب پاکیزه است». (رواه ابوداود)

حضرت انس رضی الله عنه می فرماید: «رسول الله صلی الله علیه وسلم قبل از اینکه نماز (مغرب )را بخواند با چند دانه رطب افطار می کردند. پس اگر رطب در دسترس نبود با خرما و اگر آنهم نبود. با چند جرعه آب افطار می کردند». (رواه ترمذی)

٭ یکی از حکمت افطار کردن با رطب یا خرما اینست که شیرین می باشد، و شیرینی نیروی جسم که توسط روزه ضعیف شده تقویت می کند، همچنین از خواص خرما اینست که اگر بعد از خالی بودن معده تناول شود به عملیات هضم کمک می کند و در مورد آب باید گفت که باعث تازه و تر شدن کبد می شود چونکه در هنگام روزه مقداری خشک شده است.

4- دعابه هنگام افطار برای روزه دار مستحب است که این دعا رابخواند:

«ذهب الظما و ابتلت العروق و ثبت الاجر ان شاءالله تعالی». «تشنگی رفت. و رگها تر و سیراب شد. و پاداش و اجر ثبت و محقق گردید اگر خدا بخواهد». (رواه ابوداود)

٭ هنگام افطار وقت اجابت دعا است و باید این وقت را غنیمت شمرد عبدالله بن عمرو بن عاص روایت می کند که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «برای روزه دار به هنگام افطار دعایی است که رد نمی شود». (رواه ابن ماجه)                                                                                                                                                                

آداب روزه

خداوند روزه را وسیله ای برای رسیدن به تقوا قرار داده پس شایسته است که شخص روزه دار خود را از گناهان دور نگه دارد و به کارهایی که تقوا در او افزایش می دهد روی بیاورد.

الف- گناهانی که باید از آن دوری کرد:

1- نگه داری زبان از سخنان بیهوده بر روزه دار واجب است که از دروغ، غیبت، سخن چینی، ناسزا گفتن و دشنام دادن به شدت پرهیز کند و زبان خود را به ذکر خدا و تلاوت قرآن مشغول نماید.

پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «کسی که سخن زشت و ناروا و عمل کردن به آن را رها نکند خداوند را به آب و غذا نخوردن وی نیازی نیست». (رواه البخاری)

رسول اکرم صلی الله علیه وسلم می فرماید: «روزه سپر است هرگاه روزه بودید، زبان را به دشنام و ناسزا گفتن و نادانی نگشایید اگر کسی به او ناسزا گفت یا با وی در گیر شد پس در جواب بگوید من روزه ام، من روزه ام». (متفق علیه)

2- حفظ و نگه داری چشم: بر روزه دار واجب است چشم خود را از نگاه کردن به حرام حفظ نماید و نگاه خود را از نامحرم فرو بندد و بداند که نگاه تیری مسموم از تیرهای شیطان است همچنین از نگاه کردن به فیلم هایی که به ایمان او لطمه می زند پرهیز کند.

3- حفظ و نگه داری گوش: شخص روزه دار باید بکوشد که گوش خود را از شنیدن سخنان حرام غیبت و سخن چینی و ترانه و موسیقی مصون ومحفوظ بدارد. و بجای اینها به تلاوت قرآن کریم گوش فرا دهد.

4- دست و پا و سایر اعضای خود را از مرتکب شدن هر نوع گناه و معصیت و کارهای ناپسند محفوظ دارد رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: «چه بسا روزه دارانی هستند که بجز گرسنگی و تشنگی از روزه خویش بهره ای ندارند».(رواه ابن ماجه)

5- از پر خوری و اسراف هنگام افطار و سحری پرهیز کند زیرا پر خوری و اسراف منافع و حکمتهای روزه را از بین می برد.

ب- اعمالی که برای ازدیاد تقوا بهتر است انجام دهد:

1- افطاری دادن به روزه داران: پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: «کسی که به روزه داری افطار دهد پاداشی مانند پاداش روزه دار خواهد داشت. بدون اینکه از پاداش روزه دار کاسته شود». (رواه الترمذی)

شخصی که برای صرف افطار دعوت شده است اگر عذری ندارد باید دعوت را بپذیرد و بعد از افطار برای دعوت کننده چنین دعا کند: «افطر عندکم الصائمون و اکل طعامکم الابرار. وصلت علیکم الملائکه». (رواه ابوداود)

(روزه داران نزد شما افطار کردند. و نیکوکاران غذای شما را خوردند. و فرشتگان بر شما درود فرستادند).

2- بخشش و صدقه به مستمندان و احسان به خویشاوندان و ایتام ماه رمضان ماه بذل و بخشش است، احسان و نیکی در این ماه فضیلت و ثواب خاصی دارد.

حضرت عبدالله بن عباس می فرماید: «رسول خدا صلی الله علیه وسلم بخشنده ترین مردم بود. بخصوص در ماه رمضان هنگامی که جبرئیل علیه السلام وی را ملاقات می کرد. و جبرئیل در هر شب رمضان می آمد و با پیامبر صلی الله علیه وسلم قرآن را مدارسه و مذاکره می کرد. در آن هنگام بخشش و سخاوت پیامبر صلی الله علیه وسلم از باد صبا بیشتر و بهتر بود». (رواه البخاری)

3- تلاوت قرآن همراه با تدبر در آیاتش زیرا ماه رمضان ماه نزول قرآن است. پیامبر صلی الله علیه وسلم می فرماید: (قرآن را بخوانید. زیرا که درروز قیامت برای یارانش شفاعت می کند ). (رواه مسلم)

 در حدیث دیگر رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرموده است: «روزه و قران در روز قیامت برای بنده گان شفاعت می کند. روزه می گوید :پروردگارا من مانع غذا خوردن و شهوتش بودم. پس مرا شفیع او قرار بده. و آنگاه هر دو شفاعت می کنند». (رواه احمد)

4- اکثار از طاعات و عبادات به ویژه در ده روز آخر حضرت ام المومنین عایشه رضی الله عنها روایت می کند که: «هرگاه ده روز آخر رمضان فرا می رسید. رسول الله صلی الله علیه وسلم (از همسرانش کناره می گرفت )سخت به عبادت مشغول می شد و شب زنده داری می کرد و اهل خانه را بیدار می نمود. (متفق علیه)

روزهایی که روزه گرفتن در آن حرام است:

1-دو عید فطر و قربان؛ زیرا عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت کرده رسول خدا صلی الله علیه وسلم از روزه این دو روز نهی فرموده؛ عید فطر بخاطر اینکه جشن اتمام روزه است و عید قربان چون جشن قربانی کردن و خوردن از گوشت قربانی است.

2- ایام التشریق؛ یعنی سه روز پس از عید قربان (11، 12 و 13 ماه ذی الحجه). زیرا کعب بن مالک روایت کرده که رسول خدا صلی الله علیه وسلم او و اوس بن الحدثان را در ایام تشریق فرستاد تا در میان مردم جار بزنند که: "جزء مؤمن کسی به بهشت نمی رود و ایام مِنا (11، 12 و 13 ماه ذی الحجه) ایام خوردن و آشامیدن است."

3- روزه وصال؛ عبارتند از ادامه دادن روزه برای چند روز پیاپی بدون تناول چیزی در طول شب. این نوع روزه مخصوص رسول خدا صلی الله علیه وسلم بوده. از ابوهریره روایت است که رسول خدا صلی الله علیه وسلم از روزه وصال نهی فرمود؛ گفتند: شما خودتان روزه ی وصال می گیرید ای رسول خدا. ایشان فرمودند: "شما مانند من نیستید، پروردگارم مرا آب و غذا می دهد." و در روایت دیگر می فرماید: "بر حذر باشید از روزه ی وصال" گفته شد شما روزه وصال می گیرید! فرمود: "من شب را به صبح می آورم در حالی که پروردگارم مرا آب و غذا می دهد (مقصود این است که خداوند توان ادامه روزه را به من می دهد) پس در حد توانتان عبادت کنید."

4- روزه ی روز شک که روز سی ام شعبان است. بدلیل گفته عمار بن یاسر رضی الله عنه که فرمودند: کسی که در روز شک (روزی که در سی ام شعبان یا یکم رمضان بودنش شک است.) روزه بدارد هر آینه از رسول خدا صلی الله علیه وسلم نافرمانی کرده.

روزهایی که روزه گرفتن در آن روز ها نهی شده است:

1-اختصاص روز جمعه برای روزه گرفتن؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: روز جمعه را به تنهایی به روزه گرفتن اختصاص ندهید. اما به اتفاق علما اگر روز جمعه در میان روزهای دیگری که شخص روزه می گیرد واقع شود روزه گرفتن در این روز جایز است.

2- اختصاص روز شنبه برای روزه گرفتن؛ رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: روز شنبه را به تنهایی روزه نگیرید مگر روزه ای که بر شما فرض باشد و اگر بجز پوست انگور یا شاخه درخت چیز دیگری نیافتید آن را بجوید تا آن روز، روزه نباشد.

تهیه و تنظیم: شیخ سید حبیب پوازی

آمار سایت

ما 14 مهمان و بدون عضو آنلاین داریم

ناحیه کاربری

نام کاربری

رمز ورود

مرا بخاطر داشته باش

رمضان وخاطرات

رمضان وخاطرات

الحمدلله والصلاة والسلام علی رسول الله و علی آله وصحبه و من والاه أما بعد:

رمضان که از راه می رسد خاطرات بسیار شیرینی را به همراه خود می‌آورد. خاطراتی که در عین شیرینی، دل هر مؤمنی را به درد می‌آورد. اما چطور می‌شود که این خاطرات خوش و شیرین دل انسان را به درد می آورد، خود قصه ای است که شنیدن دارد.

اما آن خاطرات؛ رمضان با خود خاطره ی نزول قرآن را به همراه دارد، رمضان خاطره ی جنگ بدر و مهمترین و سرنوشت سازترین نبرد تاریخی مسلمانان و رشادتهای مسلمین صدر اول را به یاد می‌آورد و شاید صدها خاطره‌ی دیگر، اما برای ما جنوبی‌ها رمضان تداعی کننده‌ی خاطره‌ی دیگری نیز هست، خاطرات استاد شهید و آن جماعت های تراویح و نمازهای بیادماندنی شب های رمضان و همچنین سخنرانیهای گیرا و جذاب در آن شب ها.

 اما دردها هم از همین خاطرات است:

اگر به خاطره‌ی نزول قرآن توجه کنیم می‌بینیم که این روزها چنان در بین ما مهجور مانده که فقط اسم و رسمی از آن باقی مانده و بس و کمتر مسلمانی است که توجهی ویژه به معلومات و مضامین حیات بخش آن داشته باشد.

شاید کمتر به این موضوع دقت شده که چه ارتباطی بین قرآن و رمضان وجود دارد، مهمترین ارتباط این است که اولاً ما مسلمین به شکرانه‌ی نزول قرآن  یک ماه تمام را روزه بگیریم تا بدینوسیله بتوانیم شکر قلیلی را از نعمات کثیر خداوند که در مقدمه‌ی آن نعمات، نعمت قرآن هست به جا آوریم و ثانیاً از آنجائیکه روزه زمینه ی تقوا را فراهم می‌سازد ما را بر آن دارد تا عملاً به مفاهیم قرآن عمل کنیم و بدانیم که در این جهان پر از جنگ و ظلم و ظلمت، در این جهان پر از قتل و کشتار و خشونت، تنها نیروی نجات بخش که می تواند نور مبین باشد قرآن است « إِنَّ هَـذَا الْقُرْآنَ یِهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ » (الاسراء/9) « این قرآن (مردمان را) به راهی رهنمود می‌کند که مستقیم ترین راهها (برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت) است » همان قرآنی که در رمضان نازل شده « شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ» (البقره/185) « ماه رمضان است که قرآن در آن فرو فرستاده شده است، تا مردم را راهنمایی کند و نشانه ها و آیات روشنی از ارشاد (به حق و حقیقت) باشد و (میان حق و باطل در همه ی ادوار) جدایی افکند»، پس باید روزه گرفت  «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ» (البقره/185) « پس هر یک از شما این ماه را دریابد باید آن را روزه بدارد».

اما با یاد و خاطره ی بدر نیز دل هر انسان منصف و مؤمنی به درد می آید وقتی به یاد می‌آوریم که سلف ما چگونه از این مکتب جانانه دفاع کردند و چگونه خداوند، نصرت خود را شامل حال آنها گردانید، حال آنکه مقایسه‌ی حال ما و آن بزرگان به ما می گوید که: همه‌ی آن قهرمانیها را فراموش کرده ایم.

بدر یعنی جهاد با کفار، بدر یعنی امر به معروف و نهی از منکر، بدر یعنی مبارزه و شهادت، بدر یعنی غیظ کفار و حب مؤمنین، بدر یعنی وحدت صفوف مؤمنین و خلاصه، بدر یعنی بسیاری از مبانی اساسی و اصولی اسلام که ما امروز به شدت به آنها احساس نیاز می کنیم و با کمال تأسف تمامی این فرهنگ ها  از بین ما رخت بر بسته و بجز خیال و داستانی از آنها چیزی باقی نمانده، رمضان رسیده که بدر را زنده کنیم، روح جهاد و غیرت را در خود زنده کنیم و یاد بگیریم که به جان هم نیفتیم چرا که«  وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ»  (الانفال/46) « و (درمیان خود اختلاف و) کشمکش مکنید، (که اگر کشمکش کنید) درمانده و ناتوان می شوید و شکوه و هیبت شما از میان می رود » بلکه« أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ» (الفتح/29) « (کسانی که همراه پیامبر صلی الله علیه وسلم هستند) در برابر کافران تند و سرسخت، و نسبت به یکدیگر مهربان و دلسوزند» باشیم.

و رمضان برای ما خاطره ی استاد و مرشد ما شیخ شهید، محمد ضیائی رحمه الله را تداعی می کند، رمضان که می رسد جای خالی او بیشتر احساس می شود، رادمردی که اهل قرآن و رمضان بود، مردی که ارزش قرآن و بدر را با هم فهمیده بود، و به همین خاطر هم قرآن را در بین ما زنده کرد، و گفتار و کردارش مفهوم بدر را جانی تازه بخشید.

در واقع او قرآن را به جامعه ی ما باز گرداند، می دانید با آن کلام گرم و دلنشین خود چقدر از بدر گفت؟ آخر خود از اهل بدر بود، اهل جهاد بود، و با حیات و ممات خود مفهوم قرآن را برای ما زنده کرد « قُلْ إِنَّ صَلاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» (الانعام/162) « بگو نماز و عبادت و زیستن و مردن من از آن خدا است که پروردگار جهانیان است ».

و ما هم چاره ای نداریم جز به قرآن برگشتن:

گر تو خواهی مسلمان زیستن         نیست ممکن جز به قرآن زیستن

چاره ای نداریم جز رو آوردن به ارزش های اصیل خود، البته وسیله ی آن نیز فراهم است: رمضان، با رمضان می شود پرواز کرد با رمضان می شود اوج گرفت، با رمضان می شود قرآن آموخت و با رمضان می شود زندگی کرد.