ارسال شده توسط سعید از کردستان
ابن‌کثیر می‌گویند: امام شافعی می‌گویند: اگر بنده‌ای با هر نوع گناه جز
شرک به درگاه خداوند بیاید بهتر از این است که با علم کلام به درگاه خداوند
بیاید. همچنین می‌گویند: اگر مردم می‌دانستند در علم کلام چقدر آراء باطل و
نادرست و هوی و هوس وجود دارد همانطور که از شیر درنده فرار می‌کنند از
علم کلام هم فرار می‌کردند. و می‌گویند: حکم من درباره اهل کلام این است که
شلاق زده شوند و آنها را در میان قبایل بگردانند و اعلان کنند: این جزای
کسی است که قرآن و سنت رسول‌الله (صلى الله علیه وسلم)را ترک کرده و به علم
کلام روی آورده است.
بویطی از امام شافعی نقل می‌کنند که می‌گفتند: با اهل حدیث باشید زیرا راه اینها از همه راه‌ها صحیح‌تر است. امام شافعی می‌گویند: هنگامی که یکی از اهل حدیث را می‌بینم گویا یکی از اصحاب رسول‌الله(صلى الله علیه وسلم)را دیده‌ام خداوند ایشان را جزای خیر دهد که اصل و پایه دین را برای ما حفظ کرده و بر ما منّت دارند که در این مورد این شعر را سروده است:
کلُّ العلوم سوی القرآن مشغله
العلم ما کان فیه قال حدّثنا
إلا الحدیث و إلا الفقه فی‌الدّین
وما سوی ذاک وسواس الشّیاطین
امام شافعی به خاطر اینکه هیچ بشری احاطه کامل بر علوم ندارد جنبه احتیاط را رعایت کرده و همیشه توصیه به عمل کردن به حدیث صحیح و ترک کردن قول وی در زمانی که این قول با حدیث صریح و ثابتی تناقض داشته باشد می‌کند و پیروان امام شافعی در برابر فتاوای که مخالف با حدیث بوده به این وصیت عمل کرده و حدیث را مقدم بر قول امام شافعی کرده‌اند.
