ارسال شده توسط بریار از کرمانشاه
۱- حضرت امام شافعی (رح) میفرماید: من به فضل خداوندی؛ هیچ وقت گناه کبیره ای انجام نداده ام.
۲-امام شافعی(رح):هیچوقت دروغ نگفته ام، و غسل روز جمعه را ترک ننموده ام.
۳-به کسانی که از آنها استفاده علمی نموده بود، بسیار احترام می گذاشت و به کثرت احسانات آنها را یاد می کرد، در مورد حضرت امام مالک (رح)میفرمود:”امام مالک (رح) استاد من است، من از او علم اموخته ام، هیچ کس بیشتر از او، بر من احسان ننموده است، من او را حجت و دلیلی بین خود وخداوند متعال قرار داده ام.”
۴-امام شافعی (رح)در سخاوت نیز شوق و علاقه خاصی داشت،صاحب مرقات در این مورد مینویسد:”وکان له الید الطولی فی السخاوت:در سخاو ت دست درازی داشت.”
علامه موصوف میفرماید: یکدفعه شب عید با هم از مسجد بیرون امده و مشغول سخن گفتن بودیم، ناگاه غلامی امده ویک کیسه پول به او سپرد و گفت : اقایم شما را سلام میکرد و فرمود:از شما خواهشمندم که این هدیه را بپذیرید ، امام شافعی (رح) ان را گرفته و جهت نگه داشتن به دیگری سپرد ، ناگاه شخصی امده وگفت: در منزل من طفلی چشم به جهان گشوده ومن جهت خرید مورد نیاز، چیزی ندارم، ایشان فورا ان کیسه را برداشته وبه صاحب نیاز سپرد .
۵-ایشان در تمام عمر، حتی یک لقمه حرام هم، در دهان نگذاشت.
۶-یک مرتبه دوران تدریس تقریبا ده دفعه بلند شده و نشست چون علت ان ، از ایشان دریافت شد، فرمود:”یکی از بچه های سادات بیرون بازی میکرد هر گاه جلو می آمد به پاس احترام او بلند میشدم این را نمی پسندیدم که یکی از اولاد رسول الله صلی الله علیه وسلم جلوی من قرار گرفته ومن به پاس احترامش بلند نشوم.”
۷-یکدفعه شخصی وصیت نموده و مقداری مال به مکه فرستاد که در میان افراد متقی تقسیم گردد،ازآن اموال،مقداری خدمت امام شافعی (رح) نیز اورده شد، چون ایشان حقیقت را جویا شدند، فرمودند من که متقی نیستم، سبحان الله چه اندازه کسر نفسی میکردند.
۸-یکدفعه به شاگردش امام احمد بن حنبل (رح) فرمود:شما در مورد احادیث صحیحه بیشتر از من اشنایی دارید اگر خلاف قول . من، حدیثی صحیح دیدی مرا اطلاع ده تا ان را ترک گویم و بر حدیث عمل کنم
