زندگانی شعیب (ع)

مسعودی گفته است: شعیب بن نویل بن ابراهیم بود که به عربی سخن می گفت و پیامبر اهل مدین بود و چون موسی (ع) از فرعون گریزان شد به شعیب (ع) گذشت و خداوند عز و جل قصه  موسی را با شعیب که دخترش را به زنی گرفت بیان کرده است. گویند پیامبر اکرم (ص) او را خطیب پیامبران خواند از بسکه قوم خود را در تعبد ایزد تعالی به سخنان بلیغ موعظت کرد.در قرآن کریم می فرماید :وبه اهل مدین برادر آنها شعیب را فرستادیم گفت ای قوم خدایی را به پرستید که شما را جز او خدائی نیست اکنون که از جانب پروردگار برشما دلیلی روشن آمد کم ندهید و در سنجش کیل ووزن نظم و اصلاح آن آمد به فساد بر نخیزید. .... گروهی از قوه شعیب که از حکم خدا سرکشی کردند به پیغمبر خود شعیب گفتند ما تو و پیروانت را از شهر خویش بیرون می کنیم مگر آنان به کیش ما برگردند. شعیب گفت با این نفرت که ما از آئین شما داریم رجوع ما به آن محال است. اگر ما به دین شما برگردیم با وجود آنکه خدا ما را از آن نجات داده همانا به خدا افترا و دروغ بسته ایم و هرگز نشود که ما به آئین جاهلانه باطل شما رجوع کنیم مگر آنکه مشیت خدا قرار گیرد که او پروردگار ماست و به مصالح ما آگاه است و ما بر او توکل می کنیم واز او فتح و پیروزی می طلبیم. پروردگارا تو در نزاع بین ما و امت به حق مارافاتح گردان که تو بهترین پیروزی دهنده ای. گروهی از کافران امتش مردم را تهدید کرده و گفتند ای مردم اگر پیروی شعیب کنید البته در زیان خواهید افتاد. پس زلزله بر آنها آغاز گردید شب را صبح کردند در حالیکه در خانه های خود به خاک هلاک افتادند .آنان که شعیب را تکذیب کردند هلاک شدند و اثری از آنها باقی نماند. در مجمل التواریخ آمده است که شعیب (ع) تا عهد حضرت موسی بماند و زیادت عمر او را سخت دراز گویند. مصادر قرآن کریم سوره اعراف - سوره شعرا و مروج الذهب ج۱ ص۴۱ و تاریخ یعقوبی ج۱ ص ۳۴ و تاریخ ابن خلدون ج۱ ص ۸۴