ارسال شده توسط رویال از تهران
این دهان ب‍‍ستی دهان‍‍ی باز شد//تا خورن‍‍دهٔ لق‍‍مه‌های راز شد// لب فروب‍‍ند از طعام و از شراب//سوی خوان آسمانی کن شتاب//گر تو این ان‍‍بان ز نان خالی کنی//پر ز گوهرهای اج‍‍لالی کنی//طفل جان از شیر شیطان باز کن//بعد از آن‍‍ش با مل‍‍ک انباز کن//چند خوردی چرب و شی‍‍ری‍‍ن از طعام//امتحان کن چند روزی در صیام//چند شب‌ها خواب را گ‍‍شت‍‍ی اسی‍‍ر//یک شب‍‍ی بی‍‍دار ش‍‍و دول‍‍ت بگیر//
رمضان فصل متقی شدن می آید: تقوایی که جایگاه والا و مقام پربرکت و اساس
دین و گنج گران بها ، و گوهر نایاب،و خیر زیاد ، روزی بزرگوارانه، کامیابی
بزرگ وغنیمت فراوان ، و دست مایه ی عظیم ،است تا صلاح وفلاح یابیم.خدایا
توفیق مان ده با صیام وقیام در این ماه مبارک متقی گردیم…
رمضان می آید فصل تغذیه جان و بهترین فصل احیای دل است: ، امام شافعی-رحمه
الله- می فرماید:”بسیار عجیب است که مردم برای کسی گریه می کنند که جسدش
مرده است، اما برای کسی گریه نمی کنند که قلبش مرده است”.خدا کند که در این
ماه ، خستگی از جانهای خسته از هجران و دوری برود، و غفلت از چشمان غفلت
زده مان ، با آب هشیاری وبیداری شسته شود ، گوشها با نوای قرآن نواخته
گردد//قرآن شمس دل صاحب دلان است//دل صاحب دلان را روح وجان است //قرآن پند
است و عبرت هو شمند را//قرآن سر مایه ای هر دو جهان است
رمضان ماه خوشحالی واقعی روزه داران می آید : پیامبر اکرم – صلى
الله علیه وسلم – فرمود: «لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ یَفْرَحُهُمَا «روزه
دار، دو بار خوشحال می شود: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ یکی، هنگامی که افطار می
کند شاد می شود(وَإِذَا لَقِیَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ». (بخارى :۱۹۰۴)
و دیگری، زمانی که با پرودگارش ملاقات می نماید، از روزه اش شادمان می
شود».
رمضان فصل گشوده شدن درهای بهشت می آید.. خدا کند که دل دیوار ما پر از
پنجره گردد بسوی باغهای بهشت ، و نسیم دل انگیز بهشت روی آرامش اندیشه ی ما
رقص کند ، (إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّهِ(بخاری)با
آمدن رمضان درهای بهشت گشوده می شود.
رمضان فصل آمرزش از گناهان می آید: خدا کند که غمها و دلتنگیها از گناهان
گذشته، در ره خانه ی ما گم گردند ، و دلها از هر چه سیاهی است رهایی یابند
مهربانی های آن مهربان ومهرورز ،ما را دریابند (مَنْ صَامَ رَمَضَانَ
إِیمَانًا وَاحْتِسَابًا غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ)هر کس
ماه رمضان را از روی ایمان و برای حصول اجر و پاداش، روزه بگیرد، گناهان
گذشته اش، آمرزیده می شوند.
رمضان فصل صلح و آشتی با خدا وخلق خدا می آید:خدا کند که دشمنی ها در بین مسلمانان جای خود را به دوستی ها دهند ، دشنامها جای خود را به سلامها بخشند…روایت است که رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: « «الصِّیَامُ جُنَّهٌ روزه، سپری (در برابر آتش دورخ) است. فَلا یَرْفُثْ روزه دار نباید ناسزا بگوید وَلا یَجْهَلْ و نبایدعمل جاهلانه انجام دهد. وَإِنِ امْرُؤٌ قَاتَلَهُ أَوْ شَاتَمَهُ فَلْیَقُلْ اگر کسی با او درگیر شود و یا به وی ناسزا گوید، درجوابش بگوید:: إِنِّی صَائِمٌ مَرَّتَیْنِ من روزه دار هستم، من روزه دار هستم.
رمضان ماه امید می آید: خدا کند که بذر امید در دشت دلها جوانه زند
،امید به آمرزیده شدن وامید به عفو وبخشش الهی و امید مخصوصا جوانان دختر
وپسر به زندگی و فردایی بهتر ..همه از جنس امید بخوانیم غزلی ، و به یلدای
زمستانی و تنهایی هم ، یک بغل عاطفۀ گرم امید ، به مهمانی دلها ببریم..
رمضان ماه قشنگی ها وزیباییها می آید خدا کند که بفهمیم قشنگی ساعتی که در
کنارهم هستیم و قدر یکدیگر را بدانیم چه که ممکن است چنین ساعتی دوباره
هرگز برنگردد …قدر این لحظه که در دوری هم می رانیم ، و بدانیم که راز این
رود حیات ، که به سرچشمه نمیگردد باز..
رمضان ماه نیکوکاری می آید: خدا کند که مزۀ خوبی را، بچشانیم به کام دلها ،
باز تجربه ای بکنیم،شستن اشک از چشم ، بردن غم از دل ، همدلی کردن را.
رمضان ماه خداحافظی با تیرگی ها می آید: خدا کند که، باورهای تیره شسته
شوند،و بفهمیم که ، دل ما منزل تاریکی نیست ، اخم بر چهره بسی نازیباست ،
بهترین واژه همان لبخند است ، که ز لبهای همه دور شده است..
رمضان ماه انسانیت می آید خدا کند که به انگشت نخی بربندیم ، تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم…
رمضان ماه شعور می آید : خدا کند که شعار ، جای خود را به شعوری بدهد ، تا چراغی گردد دست اندیشه مان…
رمضان ماه دیدن خود در آیینه قرآن می آید :خدا کند که ببینیم در آیینه ی قرآن ، صورت خسته ی این انسان را ، شبح تار امانت داران…
رمضان ماه قرب به بارگاه الهی می آید:خدا کند که ، جامه ی امید وتقوا را…به تن حسرت خود بپوشانیم…
رمضان ماه خوب زندگی کردن می آید خدا کند که لمس کنیم ، کریمانه زندگی کردن
در سایه ی دل انگیز خدایی را ، چه که زیستن در آن لذتبخش و وصف ناشدنی
است…تا بفهمیم که زندگی آن نیست که برای ما غیرقابل تحمل باشد و جایگاهمان
پایین تر از زندگی چهارپایان قرار گیرد….
رمضان می آید خدا کند که میان خود و آن چیزهایی که ، خدا کرده حرام، پرده و
مانعی ایجاد کنیم..تا خداوند ما را چنان ببیند که خود دستور داده است… و
هرگز به آن چه از آن نهی کرده، اقدام نکنیم.
رمضان می آید خدا کند که ترس از صاحب جلال و شکوه، عمل به قرآن، قناعت به
اندک و آمادگی برای روز رفتن و رخت بربستن از این منزلگه داشته باشیم…
رمضان می آید خدا کند که شارژ شویم.. و ۱۱ماه دیگر را نیز کمر همت برای
طاعت خدا بندیم و در حلال و حرام و دوری از لغزش و ترس و خشیت از خداوند
بزرگ دقت کنیم …
رمضان می آید خدا کند که بتوانیم به مراتب یقین برسیم، و توشه ی دلها و
روحها را دراین یکماه ذخیره کنیم تادر بقیه ماهها وروزهای سال، از آن تغذیه
کنیم، و نیرو بگیریم، و در راه وصال و رهایی بر آن تکیه کنیم. گناه را
کنار بگذاریم، هم کوچک و ناچیز آن و هم بزرگ، مانند کسی عمل کنیم که در
زمینی پر از خار راه می رود، با پرهیز گام بر می دارد، از آن چه می بیند،
حذر می کند./ هیچ گناه کوچکی را ناچیز مپنداریم، چه که کوهها از سنگریزه
تشکیل شده اند.
رمضان می آید خدا کند که از روزی که به سوی خدا باز می گردیم بترسیم» یعنی
از این روز و اتفاقات آن بترسیم، «و از آن روزی که عذابش فراگیر است».
رمضان می آید خدا کند که آنچه را که اهمیت ندارد رها کنیم و به چیزی که مهم است روی آوریم، تا به درجه ی متقین دست یابیم.
رمضان می آید خدا کند که شاخ و برگها و میوه های رنگارنگ درخت وجودمان : مهربانی، وفاداری، راستگویی، عدالت، ورع، بخشش، سخاوتمندی وآرامش و اطمینان قلبی باشد… اگر به هر گونه اعمال زشتی آلوده گشتیم، ناراحت و متأسف شود، و خالصانه و مخلصانه برای زدودن زنگار آن به سوی خدا روی آوریم وبه او پناه ببریم وخواستار بخشش و مغفرت شویم. اگر حالتهای ناپسند و شیطانی بر ما چیره شد، هرگز آرام و قرار نگیریم، مگر از آن احوال بیرون رفته و با توبه و استغفار خواستار رهایی و جبران مافات شویم رمضان می آیدکه تا خدا را بیشتر از هر چیز دیگر دوست بداریم، همیشه مراقبت و عنایت خدا به انسان را به دل دریابیم، از عواقب گناه و معصیت آگاه باشیم، یاد بگیریم چگونه در برابر هوای نفس ایستادگی کنیم و بر آن چیره شویم، نیرنگها، فریبها و وسوسه های شیطان را بشناسیم، و احساس کنیم
رمضان می آیدکه اندیشه ها و افکارمان را اصلاح کنیم، از فکر معصیت و شر بپرهیزیم، از آن به شدت دوری کنیم، این کار ممکن است برایمان سخت و دردناک باشد، ولی نباید فراموش کرد که چشم پوشی و کنترل نفس از تجاوز به محدوده ی حرام آسان نیست، اما آسایش و لذت بی مثال سرای جاوید را به ارمغان می آورد…أنتَ فـی دار شتات … فَتَأهّب لشتاتـک…وَاجعل الدّنیا کَیَوم … صُمتَهُ عَن شهواتک…واجعل الفطرَ عندالله … فـی یـوم وَفاتـک شما اکنون در سرای آشفتگی و پریشانی هستید، پس پریشانی و درماندگی خویش را دریابید! تمام دنیا را مثل یک روز فرض کنید که روزه گرفته اید و از شهوتها دوری کرده اید! و تنها در هنگام رسیدن به خدا در سرآغاز مرگ روزه اتان را باز کنید!
رمضان می آید خدا کند که در آن یادبگیریم که اگر زن همسایه بیرون بیاید، چشم فرو ببندیم تا به خانه اش برود..
رمضان می آید خدا کند که تصمیم بگیریم دیگر دراین ماه وبعدازاین ماه زبانمان هرگز به دروغ نچرخد:
رسول الله – صلى الله علیه وسلم – فرمود: «مَنْ لَمْ یَدَعْ قَوْلَ
الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَیْسَ لِلَّهِ حَاجَهٌ فِی أَنْ یَدَعَ
طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ».(بخارى)«هرکس که دروغ گویی و عمل به مقتضای آن را ترک نکند، خداوند نیازی ندارد که او خوردن و نوشیدن را ترک کند».
قبل از آنکه ماه خدا برسد ، ما نگاهی به دل خستۀ خود اندازیم ، قفل دل به
دست خود باز کنیم ، پیش از آنکه به پیمانۀ دل باده کنیم ، همگی بزداییم ،
زنگ پیمانه ی دل را ، با توبه و استغفار ، چه که دلها با گناه سنگ شده…
خاطر دریایی مان خشکیده …
اللهم بلّغنا وإیاکم رمضان وافتح لنا أبواب الْجِنَانِ وأغلق عنا أبواب النیران و وفقنا لتلاوه القرآن اناء اللیل وأطراف النهار..آمین
برگرفته از خطبه نماز جمعه اهل سنت صادقیه تهران(۱۵ خرداد ۱۳۹۴،استاد عزیز بابایی)
گردآورنده:خانم افنان سرود